Sophia POV
Pagkababa ko ng van, unang humampas sa mukha ko ang amoy ng alat at simoy ng dagat. Huminga ako nang malalim — finally. Ilang buwan din akong puro construction dust at paint fumes ang nilalanghap, kaya ngayon, ibang-iba.
“Grabe… ang ganda,” mahina kong sabi habang nakatingin sa malawak na dagat ng Laiya. Kumikislap ito sa ilalim ng araw, at bawat hampas ng alon ay parang musika sa tenga.
Nauna akong lumapit sa shore habang nakatanggal na ng sandals. Ramdam ko ang buhangin sa ilalim ng paa — malamig, pino, at nakaka-relax.
Hindi ko mapigilang ngumiti. “Ito talaga ‘yung gusto ko,” bulong ko sa sarili. “Tahimik, simple, pero may peace.”
“Uy, ma’am! Wag kang lalayo, baka madulas ka!” sigaw ni Vincey mula sa likod, pero natawa lang ako.
Ang saya ng paligid. Rinig ang halakhakan ng mga officemates, ang tunog ng dagat, at ang mga seagulls sa malayo. Para akong bumalik sa pagkabata — carefree, excited, at sobrang saya lang sa simpleng bagay.
Habang naglalakad ako pabalik sa mga kasama, napansin ko si Jace na kakababa lang din ng van, bitbit ang mga bag. Nakatingin siya sa dagat, tahimik, pero may ngiti. Parang pareho kami ng pakiramdam — finally, pahinga naman.
“Beautiful view, right?” sabi ko habang lumalapit sa kanya.
Ngumiti siya. “Yeah… but I think mas maganda ‘yung smile ng taong nakatingin sa view.”
Napatawa ako, sabay iling. “Smooth, Architect.”
Ngumiti siya, pero ramdam ko rin ang sincerity sa boses niya. At habang nakatingin kami sa dagat, may kakaibang calmness akong naramdaman. Hindi lang dahil sa lugar — pero dahil nandito siya.
Vincey POV
Habang busy ang lahat sa pag-a-unload ng mga gamit, ako naman ay nag-o-overview ng room assignments — syempre, bilang self-appointed “trip coordinator-slash-chismosa extraordinaire.”
“Okay mga bes, announcement!” sigaw ko, habang hawak ang listahan. “Room assignments na tayo bago mag-swimming!”
Isa-isa kong binasa:
“Room 1: Ma’am Carmelle, Ma’am Joan, Ma’am Luna, Ma’am Aira. Girl power room!”
“Room 2: Atty. Christian — syempre solo ‘to, kasi presidente yan, baka magreklamo kung may humilik sa tabi.”
Nagtawanan ang lahat.
“Room 3: Ako, Sir Arvic, Engr. Anthony, at si Kuya Paolo — the boys’ room!”
“Room 4…” sandali kong tinigil, sabay taas ng kilay kay Ma’am Joan. “Arch. Jace and Sophia.”
Sabay kaming nagtinginan ni Ma’am Joan, parehong may evil smirk.
“Wait what?” halos sabay na sabi nina Sophia at Jace.
“Oh, come on!” sabi ko, sabay wave ng kamay. “Wala nang ibang available! Hindi naman kayo mag-jowa, ‘di ba? So, walang issue.”
Nakatingin lang si Sophia, halatang nahiya. Si Jace naman, composed lang pero halata ang slight smile sa gilid ng labi.
Sa loob-loob ko, ito na ‘yung plot twist ng trip na ‘to.
Ma’am Joan POV
Habang pinapanood ko sina Sophia at Arch. Jace na nag-aayos ng gamit nila papunta sa assigned room, hindi ko mapigilang mapangiti.
“Ma’am Joan, parang may iniisip ka?” tanong ni Ma’am Carmelle habang inaayos ang towel niya.
Ngumiti ako ng maloko. “Wala naman… gusto ko lang siguraduhin na smooth ang flow ng team bonding natin.”
Pero sa loob-loob ko, ay naku, may chemistry talaga ‘tong dalawang ‘to.
Lumapit ako kay Vincey at mahina kong sabi, “Ang galing ng timing mo, ‘nak. Alam mong walang available na kwarto?”
Ngumiti si Vincey, sabay kindat. “Ma’am, sinadya ko ‘yon. Kailangan nating tulungan ang tadhana, ‘di ba?”
Napatawa ako nang mahina. “Tama! Hindi na tayo maghihintay ng milagro — tayo na mismo ang gagawa ng paraan!”
Habang pinapanood namin silang naglalakad papunta sa Room 4, pareho kaming nakangiti. Hindi man namin alam kung anong mangyayari, pero isa lang ang sigurado — this trip just got more interesting.
Sophia POV (Inner Thought)
Hindi ko alam kung matatawa ba ako o mahihiya. Pero habang papunta kami sa room, tahimik lang si Jace — at ako naman, hindi alam kung saan titingin.
Pero sa likod ng lahat ng hiya, may maliit na bahagi sa akin na… kinikilig.
Ma’am Joan POV
Pagkarating namin sa resort, halos hapon na. Ang ganda ng paligid — golden hour na, at malapit nang lumubog ang araw. Kita mo sa langit ‘yung kulay orange, pink, at violet na parang painting. Perfect timing para sa relax mode on.
Habang inaayos ng lahat ang gamit, lumapit ako kay Sophia. “Hoy, Sophia. Magpalit ka na ha? ‘Yung binili kong two-piece sa’yo, isuot mo na. Sayang kung hindi mo susuotin.”
Biglang nanlaki ang mata niya. “Ate Joan naman! Hindi ko po ‘yun susuotin! Hindi ako sanay sa ganon!”
Ngumisi ako. “Ay naku, girl, minsan lang ‘to! Ang ganda ng katawan mo, ‘wag mong sayangin! Promise, classy naman ‘yung style, hindi bastusin.”
“Pero Ma’am—”
“Wala nang pero-pero! Ako na bahala sa’yo. Magtiwala ka sakin.”
Sinama ko siya sa kwarto, at habang nagbibihis siya, inayusan ko na rin ng konti. Light lang — konting blush, gloss, at pinayagan kong loose ‘yung hair niya para mas natural.
Pagkatapos, napanganga ako.
“Girl, Diyos ko, ang ganda mo!” sabi ko sabay palakpak. “Kung hindi pa ma-fall sayo si Arch. Jace mamaya, ewan ko na lang!”
“Ma’am!” sabay takip ni Sophia sa mukha, halatang nahihiya.
Ngumiti lang ako at tinapik siya sa balikat. “Go lang, enjoy the beach. You deserve this moment.”
At habang naglalakad siya palabas ng kwarto, napangiti ako nang pilyo. This night’s going to be interesting.
Sophia POV
Habang naglalakad ako papunta sa shore, nararamdaman ko ang kabog ng dibdib ko. Hindi dahil sa kaba lang — kundi sa excitement.
Hindi ko talaga planong isuot ‘tong two-piece na ‘to. Medyo conservative kasi ako, at feeling ko, too revealing. Pero mapilit talaga si Ma’am Joan. Kaya heto ako ngayon — naka two-piece bikini na may manipis na white cover-up.
Paglabas ko, naramdaman ko agad ang lamig ng simoy ng dagat. Ang ganda ng tanawin. Ang mga alon ay marahang humahampas sa buhangin, at ang langit ay nagiging golden orange.
Grabe, ang peaceful.
Kinuha ko ang phone ko at nagsimulang mag-picture. “Ang ganda talaga…” bulong ko habang nakatingin sa horizon.
Pero bigla kong naramdaman ‘yung tingin ni Arch. Jace mula sa di kalayuan. Nakatayo siya, nakasandal sa poste, suot ‘yung gray shirt at beach shorts. Tahimik lang, pero ramdam ko ‘yung titig niya.
Parang gusto kong magkunwaring hindi ko napapansin, pero nahuli kong nakangiti siya nang bahagya. Napalingon ako agad sa dagat at kunyaring abala sa pagkuha ng sunset photos, kahit sa totoo lang, nanginginig ‘yung kamay ko.
Oh my gosh, Sophia. Chill ka lang. Don’t overthink.
“Girl, tara na! Mag-swimming na tayo!” sigaw ni Vincey, sabay lapit nila Ate Aira.
“Ay wait lang, ‘wag muna—” sagot ko habang mahigpit kong hawak ang cover-up ko.
“Ay naku, tanggalin mo na ‘yan, ang ganda mo pa naman! Sayang ‘yung outfit!” sabi ni Ate Aira sabay hila sa tali ng cover-up ko.
Bago pa ako makatanggi, natanggal na nga ‘yung cover-up. Sabay sigawan at halakhakan ang mga kasama ko. Napailing na lang ako, sabay tawa.
Pero hindi ko napansin, may grupo ng mga lalaking naglalaro ng frisbee na biglang lumapit, nagbiro pa ng, “Hi miss, sabay ka?”
Bago pa ako makasagot, biglang may tumayo sa likod ko — si Arch. Jace. Tahimik lang, pero ramdam mo agad ‘yung presence.
“I think may kasama na siya,” sabi niya kalmado, sabay inabot sa akin ang suot niyang gray shirt. “Wear this.”
Kinuha ko iyon, medyo nagulat. Oversized ito kaya halos hanggang hita ko na. “Thank you…” mahina kong sabi.
Ngumiti lang siya, bahagyang tumingin sa dagat. “You look better with peace of mind.”
Hindi ko alam kung paano ko siya titingnan, pero sa loob-loob ko — kinilig ako nang todo.
Arch. Jace POV
Kanina pa ako nakatingin sa kanya habang naglalakad papunta sa pampang. May kung anong calmness sa bawat galaw ni Sophia — simple pero may presence.
Nung tinanggal niya ‘yung cover-up niya, halos hindi ako huminga. Hindi dahil bastos — pero dahil ang ganda niya. Confident pero innocent. Parang mismong dagat, tahimik pero malalim.
At nung may lumapit na mga lalaki, ewan ko ba — automatic akong kumilos. Hindi ko man plano maging overprotective, pero hindi ko rin kayang panoorin na parang object siya ng tingin ng iba.
Kaya ayun, inabot ko agad ‘yung T-shirt ko. Oversized man, mas mabuti na ‘yun kaysa sa mga tingin ng iba.
Ngayon, habang nakatayo siya sa tabi ko, nakatingin sa sunset, napangiti ako. “You like sunsets, huh?”
Tumango siya. “Yeah. Kasi laging maganda kahit pa alam mong matatapos din.”
Napatingin ako sa kanya, sa liwanag ng araw na dumidikit sa balat niya. She’s something else.
At sa sandaling ‘yon, naisip ko — hindi ko na lang gusto si Sophia dahil magaling siya sa trabaho. Gusto ko na rin siya dahil… iba talaga siya.
Ma’am Carmelle POV
Habang naglalakad ako papunta sa kanila, nakita ko kung paano inabot ni Jace ‘yung T-shirt kay Sophia. Napatigil ako sandali, sabay ngiti.
“Uy, tingnan mo ‘yung dalawang ‘yon,” bulong ko kay Luna. “Kinikilig ako, grabe!”
Sumilip si Ate Luna, sabay tawa. “Ay oo nga ma’am! Parang eksena sa K-drama!”
Napailing ako sabay tawa rin. “Alam mo, may kutob ako… bago matapos ‘tong outing na ‘to, may aaminan na mangyayari.”
At habang lumulubog ang araw sa Batangas, kita ko kung paano tumatawa si Sophia habang may suot na T-shirt ni Jace — at kung paano siya tinitingnan ng binata na parang wala nang ibang tao sa paligid.
At sa isip-isip ko, aba, mukhang may bagong love story na nabubuo dito. ❤️