Sophia POV
Tuesday Afternoon — Lounge Renovation Site
Pagkatapos ng ilang oras ng walkthrough at coordination sa contractors, ramdam ko ang pagod sa katawan, pero sa puso—iba. Nakatingin ako sa layout board na hawak ni Jace, sabay ngiti habang pinapaliwanag niya ang mga adjustments.
“Okay, so the corner reading nook—let’s switch to the softer lighting,” sabi niya, pointing sa sketch.
Tumango ako. “Good idea. Mas cozy nga.”
Habang nagbabantay sa mga contractors na naglalagay ng shelves at nagdadala ng furniture, nakita ko kung paano siya nakikipag-coordinate—calm, patient, at meticulous. Nakakatuwang obserbahan.
“Need help?” tanong ko, habang inaabot ang isang maliit na kahon ng paint samples.
Ngumiti siya, ‘yung tipong alam niyang may spark sa simpleng tanong. “Sure. Pero hawakan mo lang ng maayos, baka mabasag.”
Habang nag-aadjust kami sa shelves, may mga sandaling tinitingnan lang namin ang isa’t isa. Hindi mo alam kung trabaho lang ba o may kasamang curiosity sa bawat galaw.
Napapansin ko rin ang dedication niya—hindi lang sa trabaho, kundi sa bawat detalye. At sa loob-loob ko, ramdam kong unti-unti na akong nahuhulog sa kanya. Simple gestures, small jokes, at ang seriousness niya—lahat ay nakakabighani.
Pagkatapos ng ilang tasks, huminga kami ng malalim at lumingon sa progress. Halos hindi makapaniwala: talagang unti-unti nang nabubuo ang lounge.
Arch. Jace POV
Tahimik akong nakatingin kay Sophia habang nag-aayos siya ng binder at nagche-check ng materials. May mga sandaling naiilang siya sa paligid—siguro dahil kami lang ang focus ngayon ng site.
Pero hindi ko maiwasang mapansin ang dedication niya. Focused siya, maayos ang movements, at may natural na aura ng professionalism. Nabighani na naman ako.
“Ang ganda ng coordination mo with the suppliers,” sabi ko habang tinitingnan ang listahan ng deliveries.
Napangiti siya. “Salamat, Jace. Kaya rin ng teamwork natin.”
Ngunit hindi lang ‘yun. Habang nagbabantay siya sa mga contractors, may mga maliliit na detalye siyang ginagawa na nagpapakita ng care—pag-aayos ng tools, pag-check sa tiles, pag-siguro na hindi masasagasaan ng mga worker ang materials.
Hindi ko mapigilang lumalim ang nararamdaman ko. Isa siya sa rare na klase ng tao: diligent, humble, at may subtle charm na kahit paano ay nakakakilig.
Engr. Anthony POV
Nakatingin ako sa dalawa mula sa gilid, hawak ang clipboard ko. Sobrang proud ako sa kanilang teamwork.
“Sobrang galing nila,” sabi ko sa sarili ko. “Hindi lang basta trabaho—nakikita mo ang passion at professionalism.”
Napangiti ako habang ina-assist ko sila sa mga minor structural checks. Kahit simpleng feedback lang ang ibinibigay, halata na respected nila ang isa’t isa.
“Keep it up, you two,” bulong ko sa sarili. Sigurado akong magiging malaki ang impact ng project na ‘to sa career nila.
Ma’am Carmelle POV
Habang nagbabantay sa progress, naisip kong sorpresa sila ng maliit na treat. “Sabi ko nga sa sarili ko, kung proud ako sa kanilang effort… bakit hindi ko sila pasayahin?”
Kaya after ng site inspection, ni-invite ko ang buong procurement team sa Starbucks. Kasama sina Engr. Anthony at Arch. Jace—pero parang espesyal ang setup para kina Sophia at Jace.
Nakikita ko ang ngiti nila habang nag-uusap tungkol sa coffee blends at sa upcoming tasks. Parang nakakatawang isipin—pero nakikita ko rin ang subtle bond na nabubuo sa pagitan nila.
“Team effort at slight enjoyment,” sabi ko sa sarili ko. “Perfect combination.”