ជំពូកទី ៤៖ អំណាចធាតុភ្លោះ (The Power of Dual Elements)
ឈុតបើកឆាក៖ គោលដៅនៃបិសាច
បិសាចសត្វវិញ្ញាណ បានសម្លឹងមើល សុវណ្ណ ដោយភ្នែកក្រហមឆ្អៅ។ វាដឹងថា ធាតុភ្លោះ របស់ សុវណ្ណ គឺជា គន្លឹះ ក្នុងការបង្កើន អំណាចបំផ្លាញធាតុ របស់វាដល់កម្រិតកំពូល។
"ធាតុភ្លោះ... ខ្ញុំនឹងបំបែកអ្នកជា ពន្លឺសុទ្ធ និង ស្រមោលសុទ្ធ ហើយលេបត្របាក់អ្នក!" បិសាចសត្វវិញ្ញាណ គ្រហឹម។
បិសាចសត្វវិញ្ញាណ បានបាញ់ រលកបំផ្លាញធាតុ ដ៏ធំមួយមកលើ សុវណ្ណ។ រលកនោះត្រូវបានរចនាឡើងដើម្បី បំបែកធាតុ ណាមួយដែលបាន ផ្សំគ្នា។
ឈុតកណ្តាល៖ ការប្រើប្រាស់អំណាចភ្លោះ
សុវណ្ណ បានដឹងថា គាត់មិនអាចប្រើ អាគមរួមបញ្ចូលគ្នា ដូចឪពុកម្តាយគាត់បានទេ ព្រោះវានឹងក្លាយជា ចំណុចខ្សោយ។ គាត់ត្រូវតែរក្សា ពន្លឺ និង ស្រមោល ឲ្យនៅ ដាច់ដោយឡែក ពីគ្នា តែធ្វើការ ក្នុងពេលតែមួយ។
សុវណ្ណ បានប្រើ ដៃឆ្វេង (ស្រមោល) របស់គាត់ដើម្បីបង្កើត ជញ្ជាំងស្រមោល ដែលបាន ស្រូប យក កម្លាំង នៃ រលកបំផ្លាញ។ ស្រមោលគឺជា ភាពទទេស្អាត ដែលអាចស្រូបយកអ្វីៗទាំងអស់។
ក្នុងពេលជាមួយគ្នានោះ គាត់បានប្រើ ដៃស្តាំ (ពន្លឺ) របស់គាត់ដើម្បីបាញ់ កាំរស្មីពន្លឺដ៏ខ្លាំង មួយចូលទៅក្នុង រលកបំផ្លាញ នោះ។ ពន្លឺ បានធ្វើឲ្យ ស្រមោល ដែលកំពុងស្រូបយកនោះ ឆ្អែត យ៉ាងលឿន។
ជាលទ្ធផល រលកបំផ្លាញធាតុ របស់បិសាចបាន ផ្ទុះ ចេញពីគ្នាទៅជា ភាគល្អិត គ្មានគ្រោះថ្នាក់។ សុវណ្ណ បានប្រើ ធាតុភ្លោះ ដើម្បី បន្សាប ការវាយប្រហាររបស់វា!
ឈុត climax តូច៖ ការសង្គ្រោះឪពុកម្តាយ
បិសាចសត្វវិញ្ញាណ តក់ស្លុតយ៉ាងខ្លាំង។ វាជាលើកទីមួយហើយដែល អំណាចបំផ្លាញធាតុ របស់វាត្រូវបាន បន្សាប ទាំងស្រុង។
សុវណ្ណ បានដឹងថា គាត់មាន ឱកាស ជួយសង្គ្រោះឪពុកម្តាយរបស់គាត់។
គាត់បានលោតទៅកាន់ គុកធាតុ ដែល សុធា និង ណារីតា ត្រូវបាន បង្កក។ គុកធាតុ នោះត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយ ថាមពលបំផ្លាញ ដែលបាន ចាក់សោ ធាតុរួមផ្សំ របស់ឪពុកម្តាយគាត់។
សុវណ្ណ បានប្រើ ដៃឆ្វេង (ស្រមោល) របស់គាត់ដើម្បី គ្របដណ្តប់ គុកធាតុ របស់ សុធា ហើយប្រើ ដៃស្តាំ (ពន្លឺ) របស់គាត់ដើម្បី បំភ្លឺ គុកធាតុ របស់ ណារីតា។
សុវណ្ណ បានផ្តោតទៅលើ ចំណងស្នេហា របស់ឪពុកម្តាយគាត់ ហើយបានបញ្ជូន ថាមពលធាតុភ្លោះ របស់គាត់ចូលទៅក្នុង គុកធាតុ ទាំងពីរ។ ធាតុភ្លោះ របស់គាត់គឺជា អាគមតែមួយគត់ ដែលអាចដោះស្រាយ ការចាក់សោធាតុរួមផ្សំ នេះបាន។
ឈុតបញ្ចប់៖ ការរួចខ្លួន
គុកធាតុ ទាំងពីរបានចាប់ផ្តើម បែកខ្ញែក។ សុធា និង ណារីតា បានរួចខ្លួន តែពួកគេនៅតែ ចុះខ្សោយ យ៉ាងខ្លាំង ដោយសារតែការបាត់បង់ ធាតុសុទ្ធ របស់ពួកគេ។
ពួកគេបានឃើញ សុវណ្ណ ឈរនៅពីមុខពួកគេ ដោយប្រើ អំណាចធាតុភ្លោះ របស់គាត់ដើម្បីការពារពួកគេ។ ពួកគេមាន មោទនភាព និង ក្តីសង្ឃឹម ក្នុងពេលតែមួយ។
បិសាចសត្វវិញ្ញាណ បានងាកមក ហើយគ្រហឹមដោយកំហឹង។
"អ្នកមិនអាចសម្លាប់ខ្ញុំបានទេ! ខ្ញុំនឹងបំផ្លាញ ធាតុភ្លោះ របស់អ្នក!"
សុធា បាននិយាយទៅកាន់ ណារីតា ដោយសំឡេងខ្សឹប៖ "យើងត្រូវតែបញ្ចូល ធាតុរួមគ្នា របស់យើងទៅក្នុង សុវណ្ណ ដើម្បីឲ្យគាត់មាន កម្លាំងពេញលេញ! គាត់ត្រូវតែក្លាយជា អ្នកយាមទ្វារវិញ្ញាណ ដ៏ពិតប្រាកដ!"