ជំពូកទី ៥៖ ការសង្គ្រោះនិងសម្បថ (Rescue and The Oath)
ឈុតបើកឆាក៖ ភាពទន់ខ្សោយរបស់ឪពុកម្តាយ
សុធា និង ណារីតា បានរួចផុតពីការបង្កក តែពួកគេនៅតែ ចុះខ្សោយ យ៉ាងខ្លាំង។ ធាតុរួមបញ្ចូលគ្នា របស់ពួកគេត្រូវបាន បិសាចសត្វវិញ្ញាណ ធ្វើឲ្យរង្គោះរង្គើ។
សុវណ្ណ បានឈរនៅពីមុខពួកគេ ដោយប្រើ អាគមធាតុភ្លោះ របស់គាត់ដើម្បីទប់ទល់នឹង ការវាយប្រហារ តូចៗពី បិសាចសត្វវិញ្ញាណ។
"ឪពុក! ម៉ាក់! អ្នកមិនអីទេឬ?" សុវណ្ណ សួរដោយក្តីបារម្ភ។
"យើងមិនអីទេ សុវណ្ណ!" ណារីតា ឆ្លើយ។ "តែ ធាតុរួមបញ្ចូលគ្នា របស់យើងគឺ មិនគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីយកឈ្នះវាទេ! វាក៏ជា ចំណុចខ្សោយ របស់វាដែរ!"
ឈុតកណ្តាល៖ ការបង្រៀនចុងក្រោយ
សុធា បាននិយាយទៅកាន់ សុវណ្ណ ដោយសំឡេងខ្សឹបៗ៖ "កូនត្រូវតែចាំពី សម្បថធាតុ ដែលយើងបានធ្វើកាលពីមុន។ យើងបាន លះបង់ធាតុសុទ្ធ របស់យើងដើម្បីនៅជាមួយគ្នា។ តែឥឡូវនេះ ធាតុ ទាំងនោះត្រូវតែត្រូវបាន រួបរួម នៅក្នុង រូបធាតុ ថ្មី... រូបធាតុរបស់កូន!"
ណារីតា បានបន្តពន្យល់៖ "កូនមាន ធាតុភ្លោះ ដែលមិនទាន់ត្រូវបាន ផ្សំ គ្នាទាំងស្រុង។ តែបើកូនទទួលបាន ធាតុសុទ្ធ របស់ពួកយើង ទាំងពីរ នោះកូននឹងក្លាយជា អ្នកគ្រប់គ្រងធាតុ ដែលមាន តុល្យភាពដាច់ខាត!"
សុធា និង ណារីតា បានសម្រេចចិត្ត លះបង់ ធាតុសុទ្ធ ដែលនៅសេសសល់របស់ពួកគេម្តងទៀត ដើម្បីឲ្យ សុវណ្ណ អាចយកឈ្នះ បិសាចសត្វវិញ្ញាណ បាន។
ឈុត climax តូច៖ ការបញ្ចូលធាតុ
សុធា បានដាក់ដៃរបស់គាត់នៅលើ ថ្មបន្តោងរលោង របស់ពួកគេ ហើយបានបញ្ចេញ ធាតុស្រមោលសុទ្ធ ដែលនៅសេសសល់ចូលទៅក្នុង ខ្លួនប្រាណ របស់ សុវណ្ណ។ ភ្លាមៗនោះ ធាតុស្រមោល នៅក្នុងខ្លួន សុវណ្ណ បាន កើនឡើង យ៉ាងខ្លាំងក្លា។
បន្ទាប់មក ណារីតា បានធ្វើដូចគ្នា ដោយបញ្ចេញ ធាតុពន្លឺសុទ្ធ របស់នាងចូលទៅក្នុង សុវណ្ណ។
សុវណ្ណ បានចាប់ផ្តើម បញ្ចេញពន្លឺ យ៉ាងខ្លាំង។ រស្មីពន្លឺ និង ស្រមោលងងឹត បានរមួលចូលគ្នា ប៉ុន្តែមិនមែនដើម្បី ប៉ះទង្គិច ទេ តែដើម្បី រួបរួម នៅក្នុង រូបធាតុតែមួយ—រូបធាតុនៃតុល្យភាពដាច់ខាត។
សុធា និង ណារីតា បានធ្លាក់ចុះមកដី ទាំងខ្លួនរបស់ពួកគេប្រែទៅជា មនុស្សធម្មតា ដែលគ្មាន អំណាចធាតុសុទ្ធ ទៀតទេ។ ពួកគេបាន លះបង់ អំណាចរបស់ពួកគេដើម្បី កូនប្រុស។
ឈុតបញ្ចប់៖ អ្នកស្នងជោគវាសនា
សុវណ្ណ ឥឡូវនេះមាន ធាតុសុទ្ធ របស់ឪពុកម្តាយគាត់ បញ្ចូល នៅក្នុងខ្លួនគាត់។ គាត់មានអារម្មណ៍ថា កម្លាំង ដ៏ធំសម្បើម ដែលគាត់មិនធ្លាប់មានពីមុនមក។ គាត់បានក្លាយជា អ្នកគ្រប់គ្រងធាតុ ដ៏ពិតប្រាកដ។
បិសាចសត្វវិញ្ញាណ បានវាយប្រហារ សុវណ្ណ យ៉ាងឆាប់រហ័ស។
"អ្នកមិនអាចគេចផុតពី ការបំផ្លាញធាតុ បានទេ!" បិសាចសត្វវិញ្ញាណ ស្រែក។
សុវណ្ណ បានលាតដៃរបស់គាត់ ហើយបង្កើត របាំងតុល្យភាពដាច់ខាត ដែលមាន ពន្លឺ នៅពីមុខ និង ស្រមោល នៅពីក្រោយ។
"ខ្ញុំមិនមែនជា ធាតុរួមផ្សំ ទៀតទេ!" សុវណ្ណ ស្រែក។ "ខ្ញុំជា ធាតុភ្លោះដាច់ខាត!"