Ateş'in Anlatımı
Gece, her zamankinden daha sessizdi. Ama bu sessizlik karanlığın değil, huzurun sessizliğiydi. Yıllar boyunca gölgelerin arasında yaşamış biri olarak, ilk kez bu kadar net bir şekilde ışığın içine adım atıyordum. Ve bu ışığı bana veren, yanımda duran kızdı: Azra.
Onun gözlerine baktığımda, geçmişin bütün yaraları, bütün acıları bir anda anlamını yitiriyordu. Çünkü artık geleceğim vardı. Onunla birlikte.
Elini tuttum. İncecik ama kararlı parmakları avucumun içinde titremeden duruyordu. O dokunuşta bana güvenini, sevgisini ve sarsılmaz kararını hissettirdim.
"Azra," dedim fısıltıyla, "benim ömrüm boyunca sakladığım tek sır sensin artık. Ne gölgeler, ne de karanlık umurumda. Çünkü senin yanında olduğum sürece, hiçbir şeyden korkmuyorum."
Azra gülümsedi. O gülüş, yıllardır hayalini kurduğum sabaha açılan bir kapı gibiydi.
Azra'nın Anlatımı
Onun sesi kalbime işliyordu. Her kelimesi, içimdeki bütün korkuları silip atıyordu. Ateş bana geçmişinden, karanlığından, korkularından bahsetmişti. Ama ben hepsinin ötesinde gördüğüm bir şey vardı: Onun ruhunun saf ışığı.
Onun yanındayken ben tamamlanmış hissediyordum. Sanki hayatım boyunca eksik olan bir parçamı bulmuştum.
Başımı göğe kaldırdım. Ay ışığı üzerimize düşüyordu. Sanki kader, bizi kutsuyordu. O an anladım: Bu kavuşma sadece bir an değil, sonsuzluğa uzanan bir başlangıçtı.
"Ateş," dedim yavaşça, "sana söz veriyorum. Nereye gidersen git, ben hep yanında olacağım. Karanlığınla, ışığınla, her şeyinle… seni seviyorum."
Kalbim yerinden çıkacak gibiydi ama hiç tereddüt etmedim. Çünkü bu söz, içimden değil, ruhumdan geliyordu.
Ateş'in Anlatımı
Azra'nın o cümleyi söylemesiyle dizlerimin bağı çözüldü. Hayatımda hiç kimse bana böyle bakmamış, böyle hissettirmemişti. Benim lanetim sandığım her şey, onun yanında bir mucizeye dönüşüyordu.
Gözlerimden süzülen yaşlara engel olamadım. Ona doğru eğildim, alnımı alnına yasladım. Sessizlik vardı, ama bu defa sessizlik korkunç değildi. Tam tersine, bütün sözlerden daha güçlüydü.
"Ben de seni seviyorum," dedim. "Ve seni asla bırakmayacağım."
Azra'nın Anlatımı
O an dudaklarımız birbirine kavuştu. Yıllar süren suskunlukların, yaraların, acıların hepsi o öpücükte eriyip gitti. Bu sadece bir öpücük değildi; yeni bir hayatın mührüydü.
Gökyüzünde yıldızlar parlıyordu. Sanki evrenin kendisi bile bizim kavuşmamızı kutluyordu. İçimde tarifsiz bir huzur vardı. Onun kalbi benimkiyle aynı ritimde çarpıyordu. Ve biliyordum ki bu ritim sonsuza kadar sürecek.
Bölüm Sonu (Final)
Azra ve Ateş, geçmişin gölgelerinden arınıp birbirlerine kavuşmuştu. Artık korku yoktu, sır yoktu. Yalnızca sevgi vardı.
Gökyüzünde ay ışığı ikisini sararken, onlar da birbirlerine sarılmış halde yeni bir hayatın ilk adımını atıyordu.
Bu onların sonu değil, sonsuz başlangıcıydı.
Ve artık kaderin kalemini kendileri tutuyordu.
✨ SON ✨
---