Ateş'in Anlatımı
Kelimeler… Bir ömür boyu içimde sakladığım kelimeler, boğazımda düğümlenmişti. Onu karşımda böyle kararlı, gözleri ışıl ışıl bakarken, artık kaçacak yerim olmadığını biliyordum.
Azra'nın dokunuşu hâlâ elimin üzerinde, kalbimdeki zincirleri bir bir kırıyordu. Gözlerime bakıyordu, sanki ruhumu delip geçiyordu. Artık saklamamın hiçbir anlamı kalmamıştı.
Derin bir nefes aldım. Karanlığın içinden doğmuş bir sır gibi, dudaklarımda ağır ağır döküldü sözler:
"Ben… yıllar önce, hayatımı değiştiren bir gece yaşadım, Azra. O gece sadece kendimi değil, sevdiklerimi de kaybettim. Ailemi, güvenimi, ışığımı… hepsi elimden alındı."
Gözlerim uzaklara daldı. Çocukluğumun yarım kalmış hatıraları, kanlı bir perde gibi önümden geçti.
"Onları koruyamadım. Beni susturdular, gölgelerin içine ittiler. Ve ben o günden beri kendime söz verdim: Hiç kimseye yakın olmayacağım. Hiç kimseyi sevip de kaybetmeyeceğim."
Sözlerim, gecenin sessizliğinde yankılandı. Azra gözlerini benden ayırmıyordu, dudakları titredi ama sustu. Beni dinliyordu, yargılamıyordu.
"Yalnızlığı seçtim. Ama seni gördüğümde… bu sözlerim paramparça oldu. Kalbime karşı koyamadım, Azra. Kaçtım, saklandım, sustum. Ama sen… senin gözlerin bana yeniden yaşamak istediğimi hatırlattı. Seninle birlikte nefes almak istedim."
Duraksadım, gözlerim doldu. Yıllardır içimde tuttuğum ateş, şimdi kelimelerle yanıyordu.
"Ve işte şimdi… sana şunu söylemek zorundayım. Benim hayatım hâlâ tehlikelerle dolu. Karanlık beni bırakmaz. Eğer yanımda olursan… sen de bu karanlığa çekileceksin."
Ona doğru eğildim, sesim fısıltıya dönüştü:
"Azra… Bunu bilerek, yine de benimle olur musun?"
Azra'nın Anlatımı
Kalbim yerinden fırlayacak gibiydi. Onun anlattığı geçmiş… yıllar boyunca taşıdığı o yük… bir anda önümde bütün çıplaklığıyla duruyordu. Gözlerindeki acıyı gördüm. Yalnızca geçmişin değil, kendisine olan nefretin de izlerini.
Ama ben başka bir şey gördüm: O küllerin arasından hâlâ ışıldayan bir kıvılcım.
Elini sıkıca tuttum. Bu defa tereddüt etmedim. Parmaklarım onun soğuk ellerini sardı, kalbimin sıcaklığını taşıdım.
"Ateş," dedim, sesim titremedi. "Geçmişin seni tanımlar belki… ama seni mahkûm etmez. Sen kendini karanlığa zincirlemişsin, ama ben o zincirleri kırmak için buradayım."
Gözleri büyüdü, sanki inanamıyordu. Ama ben devam ettim.
"Senin hayatında gölgeler olabilir, tehlikeler olabilir… Ama ben senden kaçmam. Çünkü senin yanında hissettiğim şey, hiçbir korkudan daha küçük değil. Ben senin karanlığını değil, içindeki ışığı seçiyorum."
Dudaklarımda yavaş ama kararlı bir fısıltı belirdi:
"Eğer bu yolda yürümem gerekirse… seninle birlikte yürürüm. Çünkü ben seni bırakmam, Ateş."
O an, gözlerindeki bütün duvarlar çöktü. Yıllardır ilk kez birinin ona gerçekten dokunduğunu hissetti.
Ateş'in Anlatımı
Sanki içimde fırtınalar koptu. Azra'nın sözleri kalbime saplanan bütün bıçakları tek tek çıkardı. Hayatım boyunca kimse bana böyle bakmamış, böyle hissettirmemişti.
Karanlık… beni yıllardır içine hapsetmişti. Ama şimdi, onun ellerinde ilk kez ışığı gördüm.
Azra'ya baktım, gözlerimden bir damla yaş süzüldü. Onun ellerini daha sıkı tuttum, sanki bırakınca kaybolacakmış gibi.
"Beni kurtarıyorsun, Azra," dedim fısıltıyla. "Benim için bile imkânsız olan şeyi yapıyorsun."
Dudaklarım titredi, kalbim çırpındı.
"Eğer gerçekten yanımda olmayı seçersen… seni asla bırakmam. Seni korumak için her şeyimi veririm."
Azra gülümsedi. O gülüş… geceleri yırtan bir şafak gibiydi.
Azra'nın Anlatımı
Onun itirafı, benim kalbimi doldurdu. Karanlık gölgeler, geçmişin kanlı izleri… hiçbir şey artık önemli değildi. Çünkü ben onun gözlerinde gerçeği görmüştüm: Bana ait olan kalbi.
Başımı eğdim, alnımı onun göğsüne yasladım. Kalbinin hızlı çarpışını dinledim. O ritim benimkiyle aynıydı.
"Artık kararımı verdim," dedim. "Nerede olursan, ben oradayım. Karanlığınla, ışığınla… hepsini kabul ediyorum."
O an anladım: Biz birbirimize aitiz. Ve artık hiçbir şey bizi ayıramaz.
Bölüm Sonu
Gökyüzünde kara bulutların arasından ay çıktı, onların üzerine ışığını bıraktı. Sanki kader bile bu anı kutsuyordu.
Artık sırlar açığa çıkmıştı. Artık kaçış yoktu. Ve bundan sonrası… onların birlikte yazacağı yeni bir hikâyeydi.