Ah, lanet olsun… Artık o iblis bozuntusunu rüyalarımda bile görmeye başladım."
Riven bir anda yerinden fırladı. Etraf sessizdi. Darel ortalarda yoktu.
"İçimde garip bir his var… Bir şey mi oldu acaba?"
Panikle dışarı koştu. Sağa sola bakındı ama kimseyi göremedi. Tam o sırada arka taraftan bir ses duydu. Hemen sesin geldiği yere yöneldi.
Darel, bahçenin köşesinde bir şeyler karıştırıyordu.
Riven seslendi: "Şşşt! İhtiyar, ne yapıyorsun orada?"
Darel irkildi, ardından başını çevirerek gülümsedi. "Ah, Riven… Hiçbir şey."
Sonra birden ciddileşti.
"Seninle konuşmamız gerek. Gel, içeri geçelim."
Riven kaşlarını çattı ama ardından başını sallayarak peşinden yürüdü. Eve girdiler.
"Geç, otur." dedi Darel.
Riven oturdu. İçindeki huzursuzluk daha da artmıştı.
Darel derin bir nefes aldı:
"Riven, doğrudan konuya gireceğim. Bu şehirden gitmen gerek."
Riven ayağa kalktı: "Ne?! Ne saçmalıyorsun sen yine?!"
Darel, gözlerinin içine baktı.
"Sen… lanetli birisin. Ve burası senin için artık güvenli değil. Gün gelecek, seni bulacaklar. Ve... idam edecekler."
Riven'in elleri titremeye başladı.
"Hayır... burası benim evim! Seni burada bırakmak istemiyorum!"
Darel ayağa kalktı, Riven'in omzuna dokundu.
"Tekrar görüşeceğiz evlat. Ama gitmelisin. Ve... artık adın Riven değil. Yeni ismin Levin olacak."
Riven'in boğazı düğümlendi.
"Levin mi…?"
Darel devam etti:
"Vellan şehrine gideceksin. Orada bir lonca var: Gaçe Çivisi. Senin gibi... lanet taşıyan başkaları da var orada."
O sırada Riven'in içinde bir karanlık yankılandı. İblisin sesi birden duyuldu:
"Hah! Darel, gideceğin yeri bile söyledi... Levin."
Riven kafasını tutarak yere çöktü.
"Tamam… Gideceğim..."
Gözlerinden yaşlar süzülürken fısıldadı:
"Hoşça kal… Darel."
Darel, onun yanına çömeldi.
"Yolun açık olsun… Levin.