Rüzgâr, boş caddelerde uğuldayarak ilerliyordu. Bir zamanlar ışıl ışıl olan Neon City, şimdi sadece metal enkaz ve soğuk beton yığınlarından ibaretti. Gökyüzü, yanmış plazma izlerinin ve patlamaların geride bıraktığı gri dumanla örtülmüştü.
Bir ses—düşük frekansta, neredeyse yerin altından gelen bir uğultu—sessizliği deldi. Sentinel Arc, optiklerini daralttı. Bu, sıradan bir makine sesi değildi. O ses, Cybertron'da bile unutulmuş eski bir savaş çağrısının yankısıydı.
Enkazların arasında ilerlerken, kırık bir neon tabelanın titrek ışığı, Sentinel'in üzerinde anlık bir parıltı yarattı. Birkaç metre ötede, metal plakalarla kaplanmış bir kol, yerden yavaşça doğruldu. Üzerindeki sembol, yıllardır görülmemişti: Decepticon amblemi.
— "Bu… imkânsız," diye mırıldandı Sentinel. "Megatron yok edilmişti."
Gölgelerin içinden bir çift kırmızı optik belirdi. Toz bulutu arasında ağır, kararlı adımlar duyuldu.
Ve ardından… o ses:
— "Cybertron'un gerçek lideri geri döndü, Sentinel. Ve bu kez… merhamet yok."
Megatron'un gölgesi, yıkıntıların arasından tüm heybetiyle yükseldi. Arkasında, görünmeyen bir filo gökyüzünü karartmaya başlamıştı.
Sentinel'in içindeki savaş protokolleri devreye girdi. Ama bu, sadece bireysel bir savaş değildi. Gökyüzü yarılırken, yeryüzü de çatlamaya başlıyordu—ve bu, tüm galaksiyi içine çekecek bir savaşın ilk kıvılcımıydı.